El Alma del Tango!

„Tango je ples sa četiri noge, dvije glave i jedinim srcem.“(poslovica koja se nalazi na ulazu u svjetski poznatu akademiju tanga „Academia Nacional del Tango“ u Buenos Aires-u).

Scena iz filma “Miris žene” u kojoj Al Paćino pleše tango

Jednostavno rečeno: tango je više od plesa! To je svjetska subkultura koja već stoljećima pljeni pažnju širom zemaljske kugle. Fascinaciju ovim plesom on dijelom duguje reputaciji plesa koji je senzualan, strastven, eksplozivan ali i mističan. On je filozofija koja na podijumu reflektira komplikovan odnos između muškaraca i žene, između strasti i ljubavi, između otuđenosti modernog svijeta i ličnog svijeta svakog od nas.

Tango je poput razgovara ili putovanja između dvoje bliskih ljudi. Nemoguće je plesati tango bez emocija. Barem ukoliko želite plesati dobro. Ili kako kažu najveći poznavaoci ovog plesa: za tango trebate imati alma – dušu! Dok plešete svoje vlastite emocije pretvarate u jedinsven pokret na plesnom podiju. Zato  iako u tangu postoji osam glavnih koraka koji se prate, niti jedan par na svijetu ne pleše jednako, već svako u ples unosi i dio sebe čineći tako svoju plesnu tačku jedinstvenom i prepoznatljivom.

Početkom dvadesetog stoljeća tango je počeo osvajati Evropu. Prvo ga je preuzeo Pariz, zatim London, Berlin i New York. Do kraja dvadestog stoljeća tango groznica se proširila preko cijele zemaljske kugle. To se stoljeće u tango razvoju nazva: Epoca de Oro – zlatno doba.

Tango svoje korijene vuče iz Buenos Aires-a, tačnije iz Rio de la Plata i njegovih starih četvrti poput La Boca-e, San Telma, Barracas-a i ulica Florida i Corrites. U to doba, radi se o 18 stoljeću, oko dva miliona imigranata je došlo u Argenitinu u potrazi za zlatom. S obzirom na njihov veliki broj, ali i raznolikost država njihovog porijekla došlo je do ukrštavanja kulturoloških, a samim tim i plesnih elemenata i  baš tada: rodio se tango. Smatraju ga kombinacijom elementa afričkih plesova i španske melodike. Samo značenje imena je nejasno, a predpostavlja se da je došlo od afro-kubanske riječi tangera što znači grupni ples afrikanaca, bubanj i ples u paru. Priča tanga započinje na veoma neobičan način uzevši u obzir da sve do današnjeg doba tango nosi epitet erotičnog plesa. Naime argentiski gauchosi su odlazili u pune noćne barove u siromašnim četvrtima Buenos Aires-a i molili lokalne djevojke za ples. Budući da se nisu tuširali, djevojke su kružile oko njih ne približavajući im se i samo snažno zabacivale glave unazad da bi izrazile svojvrsnu odbojnost ka ne baš ugodnim mirisima. I tako je nastao popularni tango trzaj glavom koji je danas jedan od osnovnih pečata ovoga plesa. Kako su gauchosi stalno jahali, pri čemu su koljena u savijenom položaju, prenjeli su taj polažaj nogu i na ples. I tako je uz dodavanje muzike, najčešće violine, gitare, flaute i klavira nastao prvobitni tango, kojeg se danas naziva argentinskim.

Dolaskom tanga u Evropu, a kasnije i u Ameriku došlo je i do stanovitih izmjena u načinu plesanja koje su ostale i do danas i naspram kojih su se stvorili stilovi u tangu. Tako, na primjer, u Latino Americi plesni partneri plešu pribijeni jedni uz drugo, bez imalo prostora između njihovih tijela, dok u Evropi postoji međuprostor od desetak centimetara. Evropski tango zahtjeva strogo podudaranje sa ritom i nisu dozvoljene figure dizanja i spuštanja, dok argentinski tango iste figure čak preferira.

Unutar tango subkulture možemo govoriti o tango muzici, tango plesu, tango poeziji, tango likovnoj kulturi, tango filmskoj umjetnosti…Kao ples tango se dijeli na pet osnovnih smjerova:

Argentinski tango je klasični, prvobitni tango. Ovakav ples je opušten i osim osam osnovnih koraka ne postoje striktna pravila. Plesači nisu nužno vezani za tačan ritam muzike i radi se o plesanju u hodu. Plesni partneri su pribijeni jedno uz drugo i dopuštene su figure podizanja i spuštanja. Ovakav tango počiva na improvizaciji i odnosu među partnerima.

Salonski tango je društveni ples koji se počeo plesati po evropskim salonima. On ima striktna pravila i pleše se uz valcer. Među plesnim partnerima postoji međuprostor i osim klasičnog trzaja glavom i podizanja noge do visine koljena druge figure nisu dozvoljene.

Milonga je tango sa bržim ritmom. On se najčešće pleše u klubovima i barovima u Latino Americi. Najlakši je za naučiti, te je obično prva stepenica za početnike.

Novi tango je tango koji se ne pleše na klasičnu tango muziku, već na moderne pravce elektronske muzike. Osnovna želja ovog pravaca jeste da se i u moderno doba sačuva tango nasljedstvo. Za novije generacije on predstavlja najatraktivniji tango ples.

Tango show ima vlastita pravila, no i tu postoje dvije osnovne podvrste: „Tango  escenario“ – to je u potpunosti koreografiran ples za plesne predstave, filmove i umjetničko klizanje gdje je plesna tačka tanga obavezna; i „Tango fantasia“  to je show tango koji izvode vrhunski plesni parovi, koji može biti djelomično koreografiran, ali je većinski vrhunska improvizacija, pa na istu kompoziciju isti plesni par uvijek otpleše barem malo drukčiji show.

Milonga party

Milonga ne označava samo pravac u tango plesu, već je i naziv za mjesta gdje se tango pleše kao društveni ples, kao zabava. Ljudi koji često idu na ova mjesta se zovu milongueros-i. Radi se o klubovima, kafićima ili salama koji u svom središtu imaju dio koji je odvojen kao plesni podij, dok se sa strana nalaze stolice za odmaranje tokom pauze. Muzika koja se pušta je klasični tango, valcer ili milonga (kao pravac u tangu). Većina milonga party-a se održava na sedmičnoj bazi . Obično se pleše tri do pet pjesama (ovo se naziva tanda), a onda se pravi muzička pauza (koja se naziva cortina) da bi se plesni parovi odmorili i da bi se ponovo odabrali plesni partneri. Ukoliko ste dama koja se našla na milonga party-u veoma je uobičajno da vas potpuno nepoznati ljudi za vrijeme pauze pitaju za ples i smatra se vrlo uvrijedljivim odbiti poziv. Uostalom svi ljudi koji se nalze na milonga party-u su tu da bi plesali, a promjena partnera je sastavni dio tango plesa. Za plesanje tanga postoji, naravno i dati kodeks oblačenja, koji važi i za milonga party-e. Dame moraju biti obučene u klasične tango haljine: radi se o pripijenim haljinama različitih dužina sa visokim prorezima sa strana. Nezamislivio je plesati tango bez odgovarajućih tango cipela: one su uvijek sa veoma visokom petom i skliskim đonom. Džentlmeni su uvijek obučeni u odijela, a ukoliko se radi o ljetnom periodu dozvoljeno je skinuti sako. Cipele se također jako bitne. Nipošto nije dozvoljeno plesati u tenama ili sličnoj obući, već isključivo u klasičnim salonskim uskim cipelama.

Najbolji milonga party se održavaju naravno u svom mjestu nastanka: Buenos Aires-u. Ukoliko se odlučite za putovanje u Argentinu nipošto nemojte propustiti odlazak na jedan takav party jer doživljeti Argentinu bez tanga je krajnje nepotpuno iskustvo.