Tokom ljetnih vrućina često čujemo izraz pasje vrućine. Iako psi teško podnose vrućinu postanak izraza pasje vrućine nema veze s psima nego sa starim Grcima i Rimljanima te zvijezdom Sirius.
Sirius je najsjajnija zvijezda na noćnom nebu i u našim se krajevima može vidjeti nisko nad horizontom, ali tek krajem jeseni i zimi, pišu iz Državnog hidrometereološkog zavoda Hrvatske.
Međutim, u antičko doba Sirius je bio vidljiv nad horizontom tokom ljeta – krajem jula i prve polovine augusta. Kako je Sirius najsjajnija zvijezda u zviježđu Veliki pas (lat. Canis Major) stari Rimljani su ga zvali i Pasja zvijezda što su preuzeli od starih Grka, od kojih su preuzeli i pojam pasjih dana (lat. dies caniculares). To su bili dani, otprilike od kraja jula do kraja prve polovine augusta, kada je Sirius izlazio zajedno sa Suncem.
Na području južne Europe ovo se razdoblje podudara s klimatološki najtoplijim razdobljem u godini pa se pojam pasji dani tokom vremena proširio i na izraz pasje vrućine. Tako je kulturna ostavština antičkih vremena tokom stoljeća stigla i do nas. Kao što znamo iz vlastitog iskustva, u našim su krajevima to doista često i dani s najvišim temperaturama u godini.
