U nastavcima

Ja, Hamza Humo, drug jablanova vitih!

Krajinom vjetar, oluj i huk,
Bijesovi pejsaže lome.
U srcu ptičijem strah.
A srce moje napet je luk
I mis’o strelica gola.
Ja jurim, jurim olujin drug,
Svlad’o sam junački krikove bola
A mišlju probo volšebolni krug.

Ja, Hamza Humo, drug jablanova vitih
Vječiti pješak i dugih drumova brat,
Ja, sin predaka neznanih,
Ljubavnik zora ranih,
Ja, gorkih sudbina svat.

Ja, Hamza Humo, kovač vjetrova sanja
I sijač u vječnost proćerdanih dana,
Jurišam na stvarnost,
Prelazim bojišta,
Iskrivih koplja, izlomih štite.
Srce mi raste ko mesnat cvijet,
Ko rana iz koje krv teče.
Ja ne znam gdje će me ostavit’ dan,
A gdje zateći veče.

Nosi me oluj, nosi me huk.
Bijesovi prašte s grana.
Ura!
Bolovi neka sad svi propište!
Gle, krv mi teče iz rana!

I cijelu noć ja jezdim tako
Kao vilenjak, ko vitez luda,
Dok oluj prašti, urlaju čuda
I pak’o užasa svijetom bježi,

Zora se nasmješi na vršku dana:
– Gle, Hamza Humo kraj druma leži!

Među najznačanije pisce bosanskohercegovačke književnosti ubraja se mostarski književnik Hamza Humo koji je rođen 30. decembra 1895. godine u uglednoj porodici alhamijado pjesnika Omera ef. Hume. U Mostaru je pohađao mekteb, osnovnu školu i gimnaziju, a nakon sarajevskog atentata (1914) koji ga zatiče kao učenika mostarske gimnazije, uhapšen je i interniran u Mađarsku (Komarovo), gdje je 1915. mobiliziran u austrijsku vojsku. Do kraja rata je služio kao tumač i pisar u bolnici u Beču, da bi se nakon njega vratio u rodni Mostar kako bi maturirao. Na studije historije umjetnosti otišao je zatim u Zagreb, potom u Beč i Beograd. U Zagrebu se družio s mladim pjesnicima Antunom Brankom Šimićem, Ulderikom Donadinijem i zemljakom Nikom Milićevićem i zajedno s njima bio je oduševljen ekspresionističkim pokretom koji se tada javio. U svijet književnost prijavio se zbirkom pjesama “Nutarnji život” (1919). U vremenu između dva rata, kada je najplodonosnije i najintezivnije stvarao, objavio je više pjesničkih knjiga i svoje najčuvenije i najznačajnije djelo, lirski roman “Grozdanin kikot” (1927) koji će doživjeti više izdanja i biti preveden na mnoge jezike.

Uređivao je mnoge časopise poput Zabavnika, Gajreta, radio je kao novinar u Pres-birou, u beogradskoj Politici, uređivao list Novo doba, a zatim je postao urednik Radija Sarajevo i direktor Umjetničke galerije BiH. Po motivima njegovog zaboravljenog romana “Adem Čabrić” (1947) snimljena je televizijska serija pod nazivom Kože. Za svoje raznorodno i obimno književno djelo Hamza Humo je pored drugih priznanja dobio dvije velike nagrade: Nagradu Srpske akademije u Beogradu, i 1960. godine Dvadesetsedmojulsku nagradu SR BiH koja mu je dodjeljena za životno djelo.

Umro je u Sarajevu 19. januara 1970. godine.