Pisac koji je kleso sjene

Rođen 20. oktobra 1940. godine u Sarajevu. Osnovnu školu je završio u Žepču. Srednju umjetničku školu, odsjek vajarstvo, završio je 1961. godine u Sarajevu. U Sarajevu je diplomirao na Filozofskom fakultetu, odsjek filozofija, 1977. godine.

Bio je urednik u listovima “Naši dani” i “Oslobođenje”, jedno vrijeme bio je nastavnik u Goraždu, ali je uglavnom bio profesionalni književnik.

Član je Društva pisaca Bosne i Hercegovine od 1964. godine čiji je od aprila 1993. godine i predsjednik, i član je Udruženja likovnih umjetnika od 1992. godine.

U toku agresije na BiH direktno se uključio u odbranu zemlje. Na Dobrinji je organizovao KZB “Preporod” koja je radila i u doba blokade ovog dijela Sarajeva.

Prevođen je na češki, turski i albanski i, djelimično, na engleski, francuski, španski i italijanski. Za roman Ugursuz dobio je “Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva” 1969. godine, za televizijsku adaptaciju Ugursuza prvu nagradu za dramski tekst na Bledskom festivalu 1970. godine, za roman Karabeg godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća “Svjetlost” 1971. godine, za roman Braća i veziri godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća “Veselin Masleša” 1989. godine. Dobitnik je još i Nagrade Bošnjačke zajednice kulture Preporod (2005.), Nagrade izdavača Bosne i Hercegovine (2005.) i Nagrade Hasan Kaimija (2005.).

Nakon izlaska iz štampe remek djela “Vječnik” (2005.), Društvo pisaca BiH ga je kandidiralo za Nobelovu nagradu. Roman “Vječnik” je oborio sve rekorde u izdavačkoj kući Svjetlost iz Sarajeva, uključujući i Selimovićev “Derviš i smrt”. U januaru 2009. godine u izdanji IKD “Šahinpašić” objavljeno je osmo izdanje “Vječnika”, a ukupan tiraž svih izdanja je 12.000 primjeraka.

Jedno od najpoznatijih njegovih djela je roman “Ugursuz”, “Karabeg”, “Braća i veziri”, “Knjiga Adema Kahrimana napisana Nedžadom Ibrišimovićem Bosancem”, “Woland u Sarajevu”… Posljednje Ibrišimovićevo djelo je “El-Hidrova knjiga”, koja je nastavak romana “Vječnik”.

Nedžad Ibrišimović je umro 15. septembra 2011. godine u Sarajevu u 71. godini života.

BOSNA

Bosna, to je jedna dobra zemlja
kad plače, klobučaju kiseljaci
sagni se i pij, niko se ne ljuti

U Bosni ima jedna tišina
u toj tišini jedna njiva
u toj njivi obeharalo stablo

Bosna zimi po svu noć srebrom zvoni

Bosna ima Bosanca
Kad Bosanac liježe na počinak
on polahko spušta glavu na zemlju
da zemlju ne povrijedi

Bosna ima majku
Majka se popne na brdo iznad pruge
pa mahne mašinovođi
Majka mahne mašinovođi
a lokomotiva krisne

Bosna ima kuću
u kući živi starica
njen osmijeh je ajet o Džennetu

Izuj obuću kad prelaziš
Koranu, Glinu
Savu i Drinu
Operi noge u rijekama
Bosna je ćilimom zastrta