Puračka ćaska tradicionalni je gastronomski specijalitet Puračića, male bosanske varoši nadomak Lukavca kod Tuzle.
Priprema se od mesa uz dodavanje mirođija u zemljanoj posudi (ćasi), a servira u malim zemljanim ćasama, tzv. ćaskama po kojima su i dobila ime. Njeno porijeklo se vezuje za osmanski period kada se Puračić počinje razvijati kao trgovačko središte s brojnim dućanima i zanatskim radnjama, s razvojem mesarstva, grnčarstva, trgovine i aščijstva, kao i početak sedmičnih i godišnjih pijaca-vašara koji su predstavljali masovnija okupljanja i dolazak trgovaca i kupaca iz drugih krajeva Bosne i šire.
Umijeće pripremanja i služenja
Za Puračku ćasku kažu da je više od jela. Puračićani je smatraju načinom života. Lagano, bez žurbe se priprema u zemljanim posudama koje nakon serviranja dugo drže toplotu, pa se ćaska jede polahko, bez srkleta i sa ćejfom, da se osjete svi njeni mirisi i okusi.
Za pripremu ovog jela koristi se juneće masnije meso od prednjeg dijela govečeta, crveni i bijeli luk, kao i razne mirođije. Ćaska se priprema po nekoliko sati, jer što se duže krčka to je ukusnija. Ćaska se služi vrela, dok vri, uz pekarske lepine, a po želji kao prilog se dodaju i ljute papričice (feferone).
Upis na Listu nematerijalne kulturne baštine Bosne i Hercegovine
“Puračka ćaska – umijeće pripremanja i služenja“ upisana je kao 14. element na listu nematerijalne kulturne baštine Federacije BiH. Ovo je prvi gastro specijalitet na toj listi, koja predstavlja korak prema Reprezentativnoj listi UNESCO-a.
U Puračiću se svake godine održava manifestacija „Puračko ćaskanje“, gdje se takmiče u pripremi ćaske, te Internacionalni festival folklora „Dani ćaske“, uvršten na CIOFF listu. Tradicionalni recepti su objedinjeni u knjizi „Puračka sofra“, s Puračkom ćaskom u centru pažnje.