Šarena džamija u Travniku koja je sa svojim jedinstvenim i originalnim stilom oduvijek izazivala divljenje i vjekovima predstavljala posebnu i nezaobilaznu turističku atrakciju. Oslikana je neobičnim ornamentima rascvjetalog drveća, vinove loze i jablanova, a krase je i kaligrafski detalji na arapskom jeziku.
Šarena džamija u Travniku jedan je od najpoznatijih i najznačajnijih kulturno-historijskih objekata na području srednje Bosne i nacionalni je spomenik Bosne i Hercegovine.
Od 1757. godine zvali su je i Ćamilija po svom obnovitelju Ćamil Ahmed-paši koji je pod njom sagradio bezistan sa dva ulaza i deset dućana, te još sedamdeset dućana oko nje. Tom prilikom je uz džamiju izgrađena i česma sa četiri lule i u nju dovedena voda iz već postojećeg vodovoda.
Od 1815. godine nosi naziv Sulejmanija, po Sulejman-paši Skopljaku koji ju je obnovio nakon požara 1815. godine. On je stolovao u Travniku od 27. oktobra 1815. do 23. januara 1818. godine. Za održavanje džamije ostavio je bogat, vezirski vakuf, a samoj džamiji je poklonio i ostavio na čuvanje visoko tursko odlikovanje koje je on primio za vojne zasluge.
O dešavanjima u vezi sa Šarenom džamijom od 1815. godine do danas se malo zna. Iz historijskih podataka zaključuje se da je tokom bombardiranja Travnika u II svjetskom ratu porušen zapadni ugao objekta i već 1945. godine je on obnovljen.
Enterijer Sulejmanije (šarene) džamije je posebno bogato dekorisan. Naročito se ističu lijepo slikane ornamentalne partije nad mihrabom i lučnim poljima nad prozorima.
Na galeriji iznad prozora u kaligrafski izvedenom arapskom pismu ispisana su imena najbližih ashaba Muhammeda, s.a.v.s. Živopisno je ukrašena kasetirana tavanica i drveni stubovi koji nose galeriju i stropnu konstrukciju.
Jedinstvena je i po tome što se munara ove džamije nalazi s lijeve strane, a ne s desne, i jedina je u Bosni i Hercegovini kao takva.
Zato što jedan članak nije dovoljan….
